Ik heb net mijn moeder aan de lijn gehad. Ze was behoorlijk van streek toen ik haar het nieuws vertelde. Ze wist natuurlijk al langer dat haar enige zoon geen doetje was, maar een moordenaar? Nee, dat kon ze niet geloven.
Het was nochtans de harde waarheid. Ik zette de revolver tegen Galileo zijn hoofd, haalde de trekker over en nu is hij dood. Galileo, wat een idiote naam. Met zo een naam verdien je het toch niet om te blijven leven?
Ik had hem een paar dagen geleden voor het eerst gezien op het Wenceslausplein in Praag. Een rijkeluiszoontje dat nonchalant naast zijn Ferrari stond te pronken. Hij straalde maar één ding uit: "ik heb geld, kom het maar halen". Dat moet je mij geen twee keer zeggen.
Ik ben een arme jongen uit een arme familie, en niemand houdt van mij, dus was de keuze snel gemaakt. Ik volgde hem naar zijn hotel, kwam eenvoudig te weten in welke hotelkamer hij verbleef en zat hem op zijn lijf als een bloedzuiger. 's Avonds ging hij naar een plaatselijke discotheek waar hij de Fandango danste met mooie Tsjechische vrouwen. Hij liet zich gaan en de combinatie van Pilsner en Becherovka maakte hem tot een gemakkelijke prooi.
In een steegje achter zijn hotel benaderde ik hem voor het eerst terwijl hij de inhoud van zijn maag leegkotste. Varkensvlees met aardappelpannekoeken. Hoe kan je het vlees van zo'n onzuiver en vies dier naar binnen werken? Het verbaast me niet dat deze hond zo koppig was. Hij had maar zijn autosleutels en portefeuille af te geven, en ik zou hem met rust hebben gelaten. Maar nee, hij wilde de held uithangen en een robbertje vechten. Eén schot later lag zijn lichaam leeg te bloeden in de goot.
En nu ben ik onderweg in Galileo's Ferrari. Het maakt niet uit waar naartoe, ik volg de wind. Boven mij pakken de wolken zich samen en begint het te bliksemen en te donderen. Het lijkt alsof Beelzebub voor mij een duivel heeft klaarstaan. Het kan me allemaal niet schelen, ik volg de wind.
Geïnspireerd door Bohemian Rhapsody van Queen
